Gonneke Bonting over voorloopsters, varen & vluchtelingen

Naam: Gonneke Bonting (62)
Werk: journalist, tekstschrijver en docent Nederlands als tweede taal
Schip: Groninger bolschip Hoop doet leven
Woont: met hond Fatoe (10)
Water: Paterswoldsemeer

EERSTE VROUW ‘Ik was de eerste vrouwelijke wedstrijdzeiler op het Zuidlaardermeer. Mijn broertje en ik zeilden samen. Hij de ene week als stuurman, ik als fokkenist. En de week erna precies andersom. Dat was ongebruikelijk in de jaren zeventig: alleen jongens stuurden, hun zusjes bleven aan wal of mochten alleen mee als fokkenist. Twintig jaar daarvoor was mijn moeder de eerste vrouwelijke fokkenist geweest. In haar tijd bleven vrouwen sowieso aan wal.’ ZEILBOOT OF KINDERWAGEN ‘Ik zeil van jongs af aan. Nou ja, ongeveer dan. Toen mijn moeder zwanger raakte, ruilden mijn ouders hun zeilboot in voor een kinderwagen. Tegen de tijd dat er weer geld was voor een boot, wilde mijn vader een optimist kopen. Maar daarvoor bleken mijn broertje en ik te oud; we waren een jaar of twaalf. Het werd een Flits.’ SPLINTERNIEUW ‘Zelf kochten mijn ouders toen een kajuitboot, de Aloe. Die heb ik nu nog steeds – hij is dit jaar 47 geworden. Maar voor mijn gevoel is hij spiksplinternieuw. Ik zeil veel op het Paterswoldsemeer, een half uurtje fietsen vanaf mijn schip.’ NAAST HET POTJE ‘Voordat ze de Aloe kochten, huurden mijn ouders elke zomervakantie een sportieve kajuitzeilboot in Friesland. Toen ik klein was, ben ik eens heel boos geworden. Ik wilde op het potje, maar we gingen telkens overstag en de boot ging zo schuin dat het me niet lukte erop te gaan zitten.’ LAVEREN ‘Dat overstag gaan begrijp ik nu beter. Laveren in een smalle vaart vind ik fantastisch, tot wanhoop van sommige fokkenisten. Ook kanoën en wadlopen doe ik trouwens graag.’ WONEN ‘Bijna dertig jaar was ik samen met een man die niet op het water wilde wonen. Toen we tien jaar geleden scheidden, greep ik mijn kans en kocht een schip.’ SCHEEPSHOND ‘Een paar schepen verderop werd mijn hondje Fatoe geboren. Ze wil niet varen. Wanneer we uit zeilen zijn, houd ik haar vast als we dicht bij de wal komen. Anders springt ze van boord. Vijf jaar geleden voer ik naar de werf. Ik zag haar enorme verontwaardiging toen ik de landvasten losmaakte en we langzaam afdreven. Verder is het trouwens een leuk beest.’ UITVAART ‘Ik houd van dingen waar mensen écht voor kiezen. Wonen op het water wil je heel graag, óf je hebt er niets mee. Er lijkt geen tussenweg. Naast mijn werk voor VLOT schrijf ik voor de uitvaartbranche. Da’s ook zoiets: je wilt niets liever dan uitvaartleider zijn, óf je wilt het helemaal niet.’ VLUCHTELINGEN‘Ik geef ook Nederlandse les aan vluchtelingen. Daar speelt het omgekeerde – vluchten is géén keuze. Ik hoop dat mijn leerlingen zich in Nederland als een vis in het water gaan voelen.’ STOER ‘Vaak zeggen mensen dat ze wonen op een schip stoer vinden. Maar volgens mij moet je veel steviger in je schoenen staan om te leven met mensen naast, boven én onder je.’ VANZELFSPREKEND ‘Vraag je me wat er nou zo fijn is op het water, dan kom ik niet veel verder dan clichés als rust, ruimte en een frisse neus. Het is meer een soort vanzelfsprekendheid: ik kan geen enkele reden bedenken om níet op het water te wonen.’

[Gepubliceerd in VLOT.]